پائولو مونتهرو در مورد بازی یوونتوس وبارسلونا صحبت کرده و اعتقاد دارد که جانلوییجی بوفون «انسان نیست! ». این مدافع وسط، در بازی این تیم برابر آبیاناریها در یکچهارم نهایی لیگ قهرمانان سال 2003 گلزنی کرد، حالا یوونتوس در همین مرحله با بارسلونا بازی دارد، مونتهرو امروز با گاتزتا دلااسپورت صحبت کرده است:
بازی پیچیدهای بود، آن تیم بارسلونای هلندی بود، نه تیم فوقالعادهی کنونی. ساویولا بازی را مساوی کرد و در نهایت نتیجهی عادلانهای بود. ما در بازی برگشت به طرزی باورنکردنی اذیت شدیم، اما خوشبختانه پاول در زمین بود و بعدش هم ضربهی زالایتا برای نتیجهی 2‐1. معجزه بود، اما آن تیم سرسخت بود و هرگز تسلیم نشد. امروز یوونتوس به همان اندازه قوی است، اما شاید یک جور دیگر. ایگوایین و دیبالا بازیکنان سطح بالایی هستند، میتوانند در هر لحظه گل بزنند. بوفون الان هم مثل همان موقع است، او انسان نیست. ما او را به عنوان بهترین دروازبان تاریخ به خاطر خواهیم آورد. وقتی بونوچی و کیهلینی را میبینم مرا به یاد خودم و فرارا میاندازند، یک زوج بودیم و همدیگر را میفهمیدیم. شاید از نظر فردی بارسلونا بهتر باشد، اما ما ― میگویم «ما» چون من همیشه یوونتوسی خواهم بود ― مستحکمتر، متحدتر و بیشتر خواهان فدارکاری برای همدیگر هستیم. شانس صعود مساوی است.
لیگ قهرمانان؟
این جام حسرت بزرگ من است، تنها چیزی که در دوران حرفهایم جایش خالی است و بارش را بر دوش میکشم. میتوانستم بگویم همتیمیهایم که هنوز در باشگاه هستند ― بوفون، ترزگه و ندود ― باید جام را برای من هم ببرند، اما اینطور گفتنش اشتباه است. من هم فرصتش را داشتم ولی به دستش نیاوردم. با اینحال آنها ماندهاند تا برای خودشان و هواداران پیروز شوند، چون یووه لیاقتش را دارد.
رییس فعلی یوونتوس آندرها آنیلی گفته است که مونترو بازیکن مورد علاقه اش بوده است …
از او تشکر میکنم، او میتوانست زیدان، دلپیرو و با یک ستارهی دیگر را انتخاب کند، اما او یک بازیکن «معمولی» مثل من را انتخاب کرد. شاید به این خاطر که از یک نظر ― قصد خودنمایی ندارم ― من نمایندهی حس یوونتوس هستم، منظورم این است که من نمایندهی حس مبارزه و پیروزی که این باشگاه بزرگ دارد، هستم. وقتی در تورینم، محبت مردم غرقم میکند. به علاوه وقتی یوونتوس بازی دارد همهچیر متوقف میشود و خانه ام تبدیل به ورزشگاه میگردد: از پدرم گرفته تا بچههایم، همه یووه را تشویق میکنند.